Titel Bericht Beide. Nu op Kerkplein: Langspeelplaten. Kerken Door: Gerard Laernoes Uitgegeven op om Het kerkbezoek is me met de paplepel ingegoten. Vanaf ongeveer mijn vierde levensjaar was het raak.
Dat weet ik nog zo goed omdat ik gezeten op het voorzitje bij mijn vader op de fiets juf Kamperman zag lopen. Zij liep met haar moeder naar de kerk. Zij was op weg naar de hervormde Oranjekerk aan de Rijnlaan en ik op weg naar de gereformeerde Zuiderkerk aan het Ledig Erf aan de Tolsteegsingel. Over juf Kamperman later meer. Dit is de Hippolytuskerk in Hippolytushoef, niet de Zuiderkerk uit het verhaal.
Foto Henk-Jan Wittink. De Zuiderkerk. Een grote kerk. Er konden veel mensen in. Lange banken, drie balkons en altijd vol. In mijn jeugdjaren waren er elke zondag drie diensten. Om 10 uur, vijf en zeven uur. Vele malen heb ik de tien geboden horen voorlezen. Je maakt toch niets expres stuk! Meestal zat ik op het rijtje van oma Knol. Ze werd geflankeerd door andere dames die elk behoorlijk naar eau de cologne geurden.
Opa Knol was ouderling zolang als ik me kan herinneren. Hij zat altijd rechts vooraan in de ouderlingenbank. Helemaal links zat de oude Davelaar. Meestal sliep hij. In die tijd heb ik mijn liefde voor het orgel opgedaan.
Het instrument van De Koff bezat een flink geluid. En de organist -Van der Hammen- graaide vaak flink in de toetsen. Boven zat veel jeugd. Daar had de ordedienst regelmatig de handen flink aan vol. Je had dominees van twee en drie pepermunten.
